Ik ga zo een rekenspelletje aan de kinderen presenteren, terwijl mijn assessor kijkt hoe ik het doe. Het is een kennismakingsassessment, dus er hangt nog niets van af. Dat betekent niet dat het niet spannend is, of zo. Ik laat de kinderen de eerste dia zien van de diavoorstelling die ik zo zorgvuldig in elkaar heb gezet. De spelregels zijn duidelijk, en de kinderen kunnen beginnen met de eerste som! Tjonge, wat zijn ze enthousiast. Ik had van tevoren aangegeven dat ze niet hoeven te gaan schreeuwen door de klas, dus dat doen ze ook niet (heel netjes). De kinderen zitten niet meer op hun stoelen. Ze staan per groepje op één plek (wat niet de bedoeling was, maar wel grappig uitpakt) en doen zo goed mogelijk mee. Ik geniet enorm van het enthousiasme. Uiteindelijk wint groepje 1. Het valt mij op dat er onderling geen gekibbel ontstaat als ik punten toewijs aan één groepje per som. Dat is heel fijn!
Achteraf bespreek ik het lesje na met mijn assessor. Hij vindt dat ik een open houding heb, en goed duidelijk aangeef wat ik van de kinderen verwacht. Hij geeft een paar interessante discussiepuntjes waar ik over na kan denken (voors en tegens van een spelelement?, uitdelen zelf doen of door kinderen laten doen?, toelichting per rekensom?, etc.). Hij zegt dat ik vanaf nu altijd heel goed moet nadenken over alles wat ik doe in de klas. 'Waarom doe ik dat?' is de vraag die mij continu moet storen in mijn gedachtes. Fijn om alvast te weten...
Later op de dag introduceer ik een nieuw voorleesboek aan de kinderen; 'Botje' (door: Janneke Schotveld). Het is wel grappig, want ik voel helemaal geen zenuwen meer. 't Is allemaal heerlijk relaxt; ik kan er steeds meer van genieten. Ik vraag de kinderen wie iets wil vertellen over zijn favoriete knuffel of speelgoed, en daar reageren de kinderen enthousiast op. Ze willen allemaal hun verhaal kwijt, en ik probeer genoeg vragen per kind te stellen zodat iedereen even lang aan het woord is. Ook probeer ik de vragen te variëren, anders wordt het zo ééntonig. Ik heb dit gesprek eerlijk gezegd niet voorbereid, maar de kinderen reageren heerlijk, dus het is allemaal geen probleem.
Dan begin ik te lezen uit het nieuwe boek. De kinderen vinden het verhaal volgens mij heel leuk, en de juf zei ook dat het allemaal erg leuk klonk. Deze gaan we voortaan dus voorlezen! Tof.
's Middags bereiden de kinderen proefjes voor, voor de open avond. Dit is een avond rondom het
thema van de kinderboekenweek ('raar maar waar'); vandaar de proefjes. Ik neem een groepje kinderen mee naar buiten. Zij hebben zo'n gevaarlijk (of cool?) proefje dat het wel buiten moet! Bruistabletten in hun kokertje, water erbij, en de boel vliegt omhoog. De presentatie gaat alleen nog niet zo goed, dus daar kan ik lekker bij helpen. Ze luisteren goed naar me, hoewel ze barsten van enthousiasme en er ook geweldig doorheen kunnen kwetteren. De "generale repetitie" gaat erg goed, en ik druk de jongens op het hart dat zij klaar zijn voor vanavond. Zou het allemaal goed zijn gegaan?
Plaatje: Proefje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten