donderdag 8 oktober 2015

Dag 3: Binnenstebuiten!

Nou, ik mag weer voorlezen. En wat eng, maar niet heus. Ik snap echt niet waarom ik me vorige keer zo drukmaakte over dat voorlezen. Lezen is hartstikke makkelijk, en een beetje intoneren vind ik ook niet moeilijk. Mijn hart pompt mijn bloed in een normaal tempo door mijn lichaam; mijn adrenalineniveau is normaal. Kinderen kijken aandachtig terwijl ik lees uit hetzelfde boek als vorige week. Het boek wordt nu wel spannend, want het komt aan z'n eind. Meestal wordt het dan spannender. Af en toe hoor ik de kinderen weer grinniken en daar kan ik van genieten. Het laat zien dat de kinderen betrokken zijn. Twee keer hebben drie jongens vooraan het lef om te praten tijdens mijn voorleesactie. Afstraffen! Nee hoor, grapje. Ik kijk alleen heel erg naar ze als ik opkijk van mijn boek tijdens het voorlezen. Dan denken ze volgens mij 'o ja, shit, de juf is aan 't voorlezen, laten we onze mond maar houden'. En dat vergeten ze dan één minuut later weer. Het is een cyclus die de hele dag doorgaat.

Ik begin een deels onvoorbereid woordenschatlesje. Geen idee wat ik precies ga zeggen, en hoe de les gaat lopen. Ik vraag de kinderen de definities te geven van bepaalde woorden die op het digibord voorbij komen. De suggesties die zij geven zijn steeds bijna goed, maar net niet helemaal. Ik vind het moeilijk om daarmee om te gaan; de feedback van de juf is dan ook om daar voortaan iets beter over na te denken. Tegen kinderen met quasi-goede antwoorden zeg ik meestal: 'hm, wat je zegt klopt niet helemaal, heeft iemand anders een idee?' Beter is om dan te zeggen: 'ja, ik zie wat je bedoelt, en dat heeft er inderdaad mee te maken, heel goed! Kan iemand anders er nog iets aan toevoegen zodat iedereen het beter snapt?' Of iets dergelijks, hè, of iets dergelijks.
Verder verloopt de woordenschatles prima. De kinderen zijn betrokken, en gaan braaf aan het werk wanneer ik dat zeg. Bij het nakijken zie ik dat de meeste kinderen het allemaal goed hebben opgepikt. Leuk!

In de middag doen we iets cools. De juf leidt de les, maar ik vind het toch leuk om er iets over te
Zo ziet de klas eruit met al die stuiterballen!
vertellen, omdat je dan zal weten waarom ik zo geniet van kinderen. We deden de eerste les van Binnenstebuiten, de methode die bij Natuur en Techniek hoort. Aangezien het thema van de kinderboekenweek 'Raar maar waar' is, sluit dit goed aan. De les begint met een filmpje van een chocoladehaas die wordt gesmolten door drie verschillende warmtebronnen. Dat is heel zielig om te zien, en de hele klas roept 'aaaah'. Daarna moeten de kinderen chocola in vier verschillende materialen verpakken en één minuut föhnen. Je kan het je misschien niet heel goed voorstellen, maar dat veroorzaakt CHAOS! De kinderen waren allemaal heel enthousiast, wat resulteert in heel veel hyperactieve stuiterballen. Ik probeer zo goed mogelijk te helpen door het proefje klaar te zetten en de kinderen te instrueren daar waar nodig. De verschillende groepjes werken goed samen, en er wordt al heel hard afgeteld vanaf 50 seconden (hoewel er ook gewoon een timer aanstond). Hoe rommelig dit proefje ook verliep, hij verliep ook geheel vlekkeloos. Of nou ja... Het eindigde ermee dat kinderen hun gesmolten stuk chocola mochten opeten, wat resulteerde in heel veel bruine gezichtjes. Niet geheel vlekkeloos, dus!


Plaatje: Stuiterballen

1 opmerking:

  1. Weer een kei leuke nieuwe versie van the elementary school adventures
    wou dat ik zoiets deed maar ik zit hier te wachten op een wonder.
    keep it up miss juf

    BeantwoordenVerwijderen